Krzysztof Petelczyc z Wydziału Fizyki Politechniki Warszawskiej wyjaśnia tę koncepcję naukowym językiem, mówiąc: Holografia, czyli obraz dyfrakcyjny obrazu dyfrakcyjnego, jest tożsamy
z pierwotnym przedmiotem. Oznacza to, że możemy zapisywać obraz, który znajduje się w ognisku soczewki, a następnie odtwarzać ten obraz, przywracając przedmiot do pierwotnej formy. To właśnie Mieczysław Wolfke wpadł na ten pomysł.
Oparł on swoje badania na sieci krystalicznej i siatce dyfrakcyjnej. Bazując na tych badaniach, zdecydował się zapisywać obrazy sieci krystalicznej i odtwarzać je, jednak nie za pomocą tych samych długości fal, ale za pomocą długości fal większych, co pozwalało na wielokrotne powiększenie obrazu.
Krzysztof Petelczyc z Wydziału Fizyki Politechniki Warszawskiej wyjaśnia tę koncepcję naukowym językiem, mówiąc: Holografia, czyli obraz dyfrakcyjny obrazu dyfrakcyjnego, jest tożsamy z pierwotnym przedmiotem. Oznacza to, że możemy zapisywać obraz, który znajduje się w ognisku soczewki, a następnie odtwarzać ten obraz, przywracając przedmiot do pierwotnej formy. To właśnie Mieczysław Wolfke wpadł na ten pomysł.
Oparł on swoje badania na sieci krystalicznej i siatce dyfrakcyjnej. Bazując na tych badaniach, zdecydował się zapisywać obrazy sieci krystalicznej i odtwarzać je, jednak nie za pomocą tych samych długości fal, ale za pomocą długości fal większych, co pozwalało na wielokrotne powiększenie obrazu.